ذکر ابوالقاسم نصرآبادی رحمة الله علیه

در بیان هلاکت مردم  از خطبه‏ هاى آن حضرت علیه السّلام است (که در آن مردم را بجهت اختلاف در دین و اعتماد بر آراء و عقائد باطله و پیروى نکردن از پیغمبر و امام سرزنش مى ‏فرماید): پس از اداى حمد و سپاس خداى تعالى و درود بر خاتم انبیاء (بدانید رسم دنیا بر این بوده که) خداوند سبحان گردنکشان روزگار را هرگز نابود ننموده مگر پس از مهلت دادن و خوشگذرانی و شکستگی استخوان هیچیک از امّتها (ى پیغمبران) را اصلاح نکرده مگر پس از تنگی و رنج (در زندگی، پس شما هم به ستمگرى ستمکاران شکیبا بوده منتظر روزی باشید که خدا دست ظلم و تعدّى آنها را کوتاه نماید) و سختیهایی که بآن رو آوردید (شما را دریافت) و کارهاى بزرگ و گرفتاریهایی که از آن پشت گردانیدید (رهائى یافتید) عبرت است (تا شما را آگاه گرداند که خداوند هیچ قومى را در سختى نگذارد و عاقبت، ستمکاران را از پاى در آورد و هر مصیبت و بلائى را زوالى است)  و (لیکن) هر دلدارى خردمند نیست (تا حقائق را بفهمد) و هر گوش دارى شنوا نیست (تا حقّ را بشنود) و هر چشمدارى بینا نیست (تا از دیدن پیشآمدهاى روزگار عبرت گیرد، و معلوم است براى درک حقائق دلهاى هشیار و گوشهاى شنوا و چشم هاى بینا لازم است، نه این دلها و گوشها و چشمها که حیوانات هم آنرا دارند) پس شگفتا و چگونه به شگفت نیایم از خطاء و اشتباه کارى این فرقه‏ هاى گوناگون که دلیلهاى ایشان در دینشان با یکدیگر اختلاف دارد (و در هر امرى اعتماد بر دلیلهاى خود دارند و) از سنّت پیغمبرى پیروى نکرده به کردار وصیّى اقتداء نمی ‏نمایند (اگر پیروى مى‏ کردند اختلاف در دینشان نبوده از عذاب الهىّ مى‏ رهیدند) و ایمان بغیب (خدا و روز رستخیز) نمى‏ آورند و از زشتى (حرام و شبهه) خوددارى نمى‏نمایند (پس اگر بنا دیده گرویده و ذکر ابوالقاسم نصرآبادی رحمة الله علیه...

حکمت الهى در غذا و تربیت نوزادو این شمّه‌اى بود از حکمتها و عجایبى که در نطفه در ظلمتکدۀ رحم به ظهور رسید و چون جثّۀ او بزرگتر و جاى او در رحم تنگ شد نظر کن که چون آن را راه نمود تا سرنگون شده قدم از تنگناى رحم به فضاى دنیا نهاد و چون بعد از بیرون آمدن محتاج به غذائى بود و بدن او نرم و سست و تحمل غذاى ثقیل را نداشت خون حیض را «گازرى» کرده رنگ سیاه آنرا سفید و ممر آنرا که از اسافل اعضا بود مسدود و آن را از راه پستان به جهت غذاى طفل روانه فرمود و پستان را سری آفرید مطابق دهان طفل شیرخوار و چون طفل را توانایی بلع شیر بسیار در یک دفعه نبود در آن سوراخهاى بسیار کوچک قرار داد تا شیر به تدریج از آنها به مکیدن برآید و بنگر که چگونه آن طفل را راهنمائى به پستان و مکیدن آن نمود و بیرون آمدن دندان را به تأخیر افکند تا از آن، پستان مادر را المی نرسد.و چون به سبب شیر، رطوبت بسیار در دماغ او مجتمع مى‌شد گریه را بر آن گماشت تا به سبب آن، رطوبت دفع شود و نزول به چشم یا عضو دیگر نکند و آنرا فاسد کند.و چون چندى از آن گذشت و گوشت او محکم و طاقت غذاهاى غلیظ را به هم رسانید از براى او دندان رویانید بدون آنکه در وقت آن تقدیمی یا تأخیرى واقع شود.و تا خود آن طفل متکفّل تربیت خود نمی‌توانست شد پدر و مادر را بر او مهربان گردانید تا آرام و خواب را بر خود حرام کرده به پرستارى او قیام نمایند و بعد از آن به تدریج او را ادراک و فهم و توانائى و عقل کرامت فرمود و در قواى باطنیه و نفس مجرده او اسرارى چند مخزون ساخت که عقول در آن حیران و فهوم واله و سرگردان‌اند ۰۲/۰۶/۰۲ ۰ ۰ علی اصغر شمیمی ذکر ابوالقاسم نصرآبادی رحمة الله علیه...